Verenigd Hoorns Orkest Sinfonia

Eugène Besançon
Noordhollands Dagblad, Dagblad voor West-Friesland, maandag 20 november 2023

’World of color’ door Verenigd Hoorns Orkest Sinfonia.
Bijgewoond op zondagmiddag in de Oosterkerk van Hoorn.

Hoorn : Verenigd Hoorns Orkest Sinfonia zoekt naar diversiteit, een mooi streven.

Amerika en haar verschillende bevolkingsgroepen was het uitgangspunt van het concert dat Sinfonia onder de noemer ’World of color’ bracht. Als spil op het programma stond de welbekende ’Rhapsody in blue’ van Gershwin. Daarnaast klonk zelden gehoorde muziek van twee zwarte componisten.

De Engelse componist Samuel Coleridge Taylor heeft de grootste faam, vooral door zijn drie Hiawathacantates, gebaseerd op een lang gedicht van Longfellow over de inheemse Amerikaanse leider met die naam. Zondag klonk de ouverture daartoe, een meeslepend werk in laat-romantische traditie. Het was vooral meeslepend door de met veel schwung aangestuurde leiding van dirigent Coen Stuit en een orkest dat zich vol overgave liet meevoeren. Meteen was duidelijk dat we met Sinfonia getuige waren van een amateurorkest van hoog niveau.

Uitverkocht
Het concert was volledig uitverkocht. Dat de jonge toppianist Ramon van Engelenhoven als gast op het programma stond, zal daar zeker debet aan zijn geweest. Vraag was of het orkest aan zijn spel gewaagd zou zijn, maar het bewees zich voortreffelijk. Zoals een bezoeker opmerkte, speelde de pianist alsof het dak ervan afgaat, maar dat kon men ook van het orkest zeggen.
Natuurlijk is het altijd spannend om te horen hoe de klarinettist de openingsmaten van ’Rhapsody in blue’ ervan afbrengt. Deze slaagde er met mooie uithalen goed in. Complimenten kan men zonder meer ook geven aan de overige hout- en koperblazers. Vooral de laatsten samen met het slagwerk zorgden voor stuwende accenten. Dat het orkest de pianopartij meermaals overstemde, kan vergeven worden. De akoestiek van de Oosterkerk speelde daar ook een rol bij. Op het donderend geweld van de ’Rhapsody in blue’ volgde een al even donderende ovatie van het publiek. Mooi hoe de pianist het geheel tot rust bracht in een verstilde uitvoering van Ravels ’Pavane pour une infante défunte’.

Enigszins vergelijkbaar in stijl met de jazzy rapsodie is de eerste symfonie met de ondertitel 'Afro-American' van William Grant Still, misschien wel de grootste verrassing van het concert. De symfonie is veelal gebaseerd op gospel- en bluesmotieven. Men hoort muziek die soms doet denken aan songs als ’It don’t mean a thing (if it ain’t got that swing)’, maar de componist vervat de motieven in een breed gelaagde partituur met vaak verrassende wendingen en een rijk kleurenpalet. Soms is het echt swingend, maar het kent evengoed vaak breed uitgesponnen delen waarin vooral de strijkers een belangrijke rol spelen. De strijkers van Sinfonia zijn eraan gewaagd. Mooi dat Sinfonia componist William Grant onder de aandacht brengt. Het smaakt naar meer.

Regina Arbouw
Noordhollands Dagblad, Dagblad voor West-Friesland, maandag 9 maart 2020

’Moedertje Rusland’ door Verenigd Hoorns Orkest Sinfonia.
Bijgewoond op zondagmiddag in de Oosterkerk van Hoorn.

Hoorn : Verenigd Hoorns Orkest Sinfonia speelde in dit concert werk van vier Russische componisten, die zich allen met hun vaderland verbonden voelden maar dit in hun muziek heel verschillend lieten horen. Als eerste klonk de ’Symfonie nr. 2 in b deel I’ van Aleksandr Borodin, die inspiratie vond in de volksmuziek van zijn vaderland.

Het was een mooie kennismaking met het orkest, dat zichzelf niet alleen goed presenteerde maar ook de concentratie behield. De jonge vioolsoliste Michelle Kumara schitterde met het orkest in het ’Vioolconcert in C opus 48’ van Dmitri Kabalevski, een componist die zijn klanken afstemde op de ideologie van de Sovjetunie.

Het stuk werd geschreven ter lering van de Russische jeugd, maar bleek ook boeiend genoeg voor een volwassen uitvoering. Die kreeg het vooral van het orkest, dat zich door het dwingende ritme van het eerste deel niet liet intimideren. Vooral in het tweede deel – andante cantabile – was er veel om van te genieten, zowel van het orkest als van de soliste. Het derde deel was veeleisend, het vroeg concentratie en doelgerichtheid.

Dirigent Coen Stuit wist door strakke leiding en uitstekende timing het spel van Michelle Kumara en Sinfonia prachtig te combineren. Het ovationele applaus hierna - voor violiste en orkest - was volkomen verdiend. Het derde deel van de ’Suite nr. 1’ van Pjotr Iljitsch Tsjaikovsky opende met een paar bekende, romantisch gespeelde strofen. Het steeds terugkerende thema was een goede leidraad voor het uiterst geconcentreerde orkest. Slechts een paar wankele klanken, maar heel eventjes. Voor de componist Anatoli Ljadov waren sprookjes en volksmuziek de verbinding met zijn land. Sinfonia speelde zijn ’Acht Russische Volksliederen opus 58’ uit 1906. Totaal verschillende muzikale miniatuurtjes, waarin verschillende instrumentgroepen schitterden. Het Hoorns Byzantijns Mannenkoor zong religieuze muziek, waarin alvast werd vooruit gezien naar Goede Vrijdag en Pasen. Na de pauze waren de mannen en dirigent Sarolea helemaal op kleur in drie volksliederen. Moedertje Rusland was goed voor een middag met mooie muziek, patriottische zang en een heel enthousiast publiek.

Regina Arbouw
Noordhollands Dagblad, Dagblad voor West-Friesland, maandag 28 januari 2019

Muziek
’Fiesta’ door Sinfonia.
Bijgewoond op zondagmiddag in de Oosterkerk van Hoorn.

HOORNFiësta! Sinfonia wordt dit jaar negentig en viert dat met een muzikaal feest in Spaanse sferen.

Het programma was veelzijdig, die variatie werd in het eerste deel van de middag versterkt door het optreden van violist Edgar Pujol. Die speelde tweemaal een schitterende solo, als eerste in het ’Andante’ uit de ’Symphonie Espagnole’ van Lalo. De ’Zigeunerweisen’ van De Sarasate daarna bleek muziek bij uitstek om de viool te laten zingen. Sinfonia had zich in de opening al bewezen in een krachtig gespeeld ’Capriccio Brillante’ van Glinka. Goede koperblazers, uitstekend slagwerk en eerste violen. En natuurlijk dirigent Coen Stuit.
Na de pauze genoot de stampvolle Oosterkerk van de balletmuziek bij ’El sombrero de los Picos, suite nr.2.’ Weer dat veelzijdige slagwerk, maar ook goed presterende houtblazers hier. Voor ’Pavane opus 50’ van Fauré trad het kamerkoor ’Spiro Musica’ aan voor een vocale versie van dit meesterwerk. Het werd in een relaxt, maar beslist tempo uitgevoerd, een mooie fasering. De middag kreeg met de ’Carmen suite nr. 1’ van Bizet een levendige afsluiting. Zes heel verschillende delen, heel verschillende instrumentaties kwamen bijeen in een hartverwarmende uitvoering.
Het orkest op zijn best.

Regina Arbouw
Noordhollands Dagblad, Dagblad voor West-Friesland, maandag 20 november 2017

Muziek
Italiaanse opera door Verenigd Hoorns Orkest Sinfonia.
Bijgewoond op zondagmiddag in de Oosterkerk te Hoorn.

Onder de veelzeggende titel 'La Scala' presenteerde Sinfonia een aantal hoogtepunten uit het Italiaanse operarepertoire.

Het orkest heeft het zichzelf niet gemakkelijk gemaakt, maar geput uit opera's uit de achttiende en negentiende eeuw. Muziek die elke liefhebber onmiddellijk herkent en bijna onvoorwaardelijk omarmt. Twee delen uit Norma vormden de eerste kennismaking met het orkest onder leiding van Coen Stuit en de sopraan Selma Harkink. In de 'Ouverture' werd de toon gezet door een krachtig spelend slagwerk, sterke strijkers en een romantisch gespeeld tussendeel. Hier musiceerde een kloek orkest, dat ook in de voortgang van de middag de muziek alle eer aandeed. Zoals In de 'Ouverture' tot de opera 'Nabucco' van Guiseppe Verdi. Het hele orkest verraste hierin met mooie dynamische bewegingen en een energieke blazersgroep. De Preludio Sinfónico SC 32' van Puccini wordt in de regio niet zo vaak gehoord, wel fijn dus dat Sinfonia dit betrekkelijke jeugdwerk op het programma zette. De uitvoering ervan ging wat moeizaam van start, waardoor het thema aanvankelijk wat onhelder bleef. Geleidelijk vonden de verschillende orkestgroepen elkaar beter, waardoor de vervolgdelen meer samenhang kregen. De sopraan Selma Harkink zong een aantal zeer verschillende aria's, echte publiekslievelingen. In 'Casta Diva' uit Norma van Bellini bracht ze haar publiek behalve uitstekend podiumgedrag, ook een mooie, emotionele Norma. Selma Harkinkschakelt gemakkelijk in haar volume en heeft een werk met een ruime hoogte. Dat maakte haar stem ook geschikt voor dit belcantorepertoire, waarin stemmingen worden uitgedrukt door de intonatie, uitdrukking en volume van de solist. Emoties waren er genoeg in de aria's, op het tonaal werden ze goed vertaald door de sopraan. De bijval was passend en rumoerig, gaf een ongedwongen sfeer.
Sinfonia speelde een groot deel van de middag de rol van begeleidingsorkest, soms gepast bescheiden, soms wat enthousiaster. Soms viel het geluid van de sopraan wat stil door de kracht van de strijkersgroepen, nooit lang, nooit hinderlijk. De middag werd afgesloten met de 'Ouverture' tot de 'Barbier van Sevilla'. Gloedvol spel, energiek en zelfverzekerd. Dat wist het publiek ook te waarderen.

Faralda Houthuijsen
Noordhollands Dagblad, Dagblad voor West-Friesland, donderdag 11 mei 2017

Muziek
Voorjaarsconcert Sinfonia, zondag 21 mei 15:00 uur in de Oosterkerk te Hoorn.

Maarten den Hengst repeteert mee met Sinfonia (foto: Faralda Houthuijsen)

Er was een programma met een prachtig pianoconcert. Er was een jonge, talentvolle pianist. Er waren veel repetities achter de rug en de uitvoering stond voor de deur. Toen zegde de pianist af. Er heerste even paniek bij het bestuur van Verenigd Hoorns Orkest Sinfonia toen de mededeling kwam dat de solopianist niet kon meedoen aan het concert. Gelukkig wist dirigent Coen Stuit binnen een dag een vervanger te regelen. "Coen belde mij in een ontzettend drukke periode, dus ik moest er even over nadenken", zegt pianist Maarten den Hengst. "Ik bedacht dat er twee redenen waren om het wel te doen: ten eerste omdat het Coen is én omdat het om één van mijn absolute lievelingsconcerten gaat."
"Maarten en ik zijn oude studiegenootjes", legt Stuit uit. "Voor mij is het extra bijzonder, omdat mijn eerste openbare concert met hem was. We traden op als duo: hij op piano, ik op klarinet." Het stuk waar het nu om draait, is het derde pianoconcert van Beethoven. "Dit is samen met het vierde pianoconcert Beethoven op zijn best", vindt Den Hengst. "Ik vind het heerlijk dat ik dit mag doen." Gelukkig was de datum van het concert nog vrij in de agenda van de pianist, die als solist en in kamermuziekverband optreedt in binnen- en buitenland. Ook organiseerde hij vijf jaar een concertserie in Amsterdam, maar dat loopt nu op zijn eind. "Ik vind het tijd voor nieuwe wegen. Eén is dat ik me ga storten op het pianoduo dat ik met mijn vrouw heb: Amacord."

Revolutie
Naast het pianoconcert staat onder andere een ouverture van Gluck op het concertprogramma van Sinfonia. "Die is totaal onbekend, maar betekende wel een revolutie in de muziekhistorie", stelt Stuit. "Zonder Gluck zou er geen Beethoven of Mozart zijn geweest."
Stuit zelf veroorzaakte een kleine revolutie bij Sinfonia. Sinds zijn komst drie jaar geleden kreeg het orkest een aardige impuls. "Het publiek vindt dat we beter zijn gaan spelen", weet penningmeester Florien Groenewegen. "We zijn gegroeid en flink verjongd", vult voorzitster Kitty Broers aan. "Maar meer leden zijn altijd welkom, vooral strijkers."
Het bestuur schrijft de groei mede toe aan een nieuwe programmering. "Ik probeer zoveel mogelijk input van de leden te krijgen", beargumenteert Stuit. "Over het algemeen zet ik bekende en totaal onbekende stukken naast elkaar. Ook probeer ik in de programma's onderling veel af te wisselen, zodat de leden alles meekrijgen."

Faraida Houthuijsen
Noordhollands Dagblad, Dagblad voor West-Friesland, maandag 22 mei 2017

Muziek
Voorjaarsconcert Verenigd Hoorns Orkest Sinfonia.
Bijgewoond op zondagmiddag in de Oosterkerk te Hoorn.

Sinfonia pakt haar voorjaarsconcert deze keer groots aan. Slechts drie werken staan op het programma, maar dat zijn dan ook lijvige stukken.

Het eerste is de ouverture van 'Alceste' van Christoph Willibald Gluck. Hoewel die componist een tijdgenoot van Bach en andere barokmuziekschrijvers was, maakte hij muziek die veel meer uitging van de tekst en empatischer was. Dat laat Sinfonia, onder directie van Coen Stuit, duidelijk horen met vooral veel spannende, duistere klanken en mooi opgebouwde lijnen.

Het hoogtepunt van het concert is de uitvoering van het derde pianoconcert van Beethoven. Het orkest kent daarin zijn plaats. Het pakt uit als het alleen speelt, maar geeft alle ruimte aan gastsolist Maarten den Hengst. Die legt zijn ziel en zaligheid in het spel en kruipt daarbij regelmatig bijna in zijn instrument - het is duidelijk dat het één van zijn favorieten is. Daarbij is het heerlijk wegdromen. Den Hengst vertelt Beethovens muzikale verhalen zeer overtuigend: nu eens zijn ze licht en vrolijk, dan weer staan ze bol van spanning.

Den Hengst verrast het publiek én Sinfonia met een kleine toegift. Hij vraagt zijn vrouw Ivana Alkovic om naast hem plaats te nemen aan de vleugel en gezamenlijk spelen zij quatre mains een kort, ingetogen stukje van Johann Sebastian Bach: 'Gottcs Zeit ist die allerbeste Zeit'. Deze vroege cantate schreef de componist oorspronkelijk voor een begrafenis en het serene aspect ervan is goed te horen in de uitvoering van het duo.

Na een pauze speelt Sinfonia delen van de muziek die Schubert schreef bij het toneelstuk 'Rosamunde'. Ook dit is weer zeer beeldende muziek en het orkest weet er veel uit te halen. Stuit maakt het heel romantisch door veel en subtiel te variëren in dynamiek en geen strak tempo aan te houden, maar de frasen van dc compositie te volgen: spannende delen gaan een fractie sneller dan dromerige. De musici volgen hem op de voet en maken zo aansprekende, bijna poëtische verzen.

Het hele concert is er dus één van rijke verhalen. De zuiverheid laat nogal eens te wensen over en een toegift wordt tamelijk slordig gespeeld, maar de overtuigende verteltrant maakt heel veel goed en maakt de sfeer van het concert zeer aangenaam.